Blog

5 voor 1.. ik moet haasten, want om precies 1 uur is het verzamelen. In drie aparte groepen hebben we afgesproken op verschillende plaatsen in Hoogerheide en Ossendrecht. Want, voor zo’n vakantieweek zijn stiekem toch best veel spullen nodig, waardoor we op drie plekken moeten inladen. Met een aantal aanhangwagens, vrijwilligers en een goed humeur is voor ons de vakantieweek al een beetje begonnen.

Zondag staat in het teken van verplaatsen, sjouwen en opbouwen en hoewel dat altijd best soepel verloopt, kom je altijd weer de nodige uitdagingen tegen. Zo besloot moeder natuur om precies om 13.00 een grote plensbui te laten vallen. Licht doorweekt beginnen we dan ook aan het inladen. Ieder jaar blijkt het toch weer een goede test te zijn voor ons ruimtelijk inzicht. Een doos hier, een krat daar.. hmm, kan je nu eigenlijk nog wel door de achteruitkijk spiegel kijken? Na wat pas- en meetwerk, zijn we ook dit jaar weer sneller dan gedacht klaar om met alle spullen naar Hoeven te vertrekken.

Hoeven in zicht!

Hup, de snelweg op richting Hoeven. Eén dag na zwarte zaterdag. De zaterdag waarop de meeste mensen hun koffers pakken, de auto instappen en op vakantie gaan. Ondanks dat het de zondag erna is, staat er op de andere baan in tegenovergestelde richting een grote file. Waar al die mensen naar toegaan, geen idee, want het feest is de aankomende week toch echt de andere kant op. Maar ons komt het goed uit, want het massatoerisme zal naar verwachting ook deze week weer wegblijven uit Hoeven. Nog een paar bochten en dan zijn we bij Bovendonk. We rijden de mooie grote oprijlaan op en het begint nu echt weer te kriebelen.

Vlaggetjes in de knoop

Uitladen, sorteren, versieren: het staat allemaal op de planning. Na het uitladen drinken we eerst even een bakje koffie om er daarna weer tegenaan te kunnen om eens goed te gaan versieren. Want, begrijp ons niet verkeerd: de locatie is adembenemend mooi, maar met een hoop gezellige vlaggetjes wordt het terrein nog gezelliger. ‘Dat doen we wel even’ wordt er geroepen. Hoe moeilijk kan het zijn toch? Vlaggetjes ophangen. Maar na 10 minuten begint het ook nu weer te stortregenen. De vlaggetjes kunnen er beter tegen dan de vrijwilligers, die hier en daar toch langzaam naar binnen druppelen om even te wachten op het droge weer. Na een paar minuutjes gaan we er weer tegenaan. We maken het snel wel even af voor de volgende bui. Maar zoals je weet: haastige spoed is zelden goed en net voor de laatste rij vlaggetjes zit de hele slinger totaal in de knoop.

Daar gaat de partytent…

Met veel geduld en een beetje geweld lukt het ons om de vlaggetjes uit elkaar te krijgen. En waar wij (ik noem ons maar even het vlaggetjesteam) een klein regendansje doen, horen we aan de andere kant van het terrein een paar verschrikte stemmen. Het duurt niet lang voordat we doorhebben wat er aan de hand is… daar vliegt het dak van de partytent. En dat terwijl team partytent toch al minstens een half uur aan het proberen is hem goed in elkaar te krijgen. Een beetje medelijden hebben we wel, maar na enige twijfel kiezen wij er toch voor om verder te gaan met de laatste vlaggetjes en team partytent vanaf de zijlijn aan te moedigen.

We zijn er klaar voor

Ieder jaar worden we toch weer wat creatiever en sneller met opbouwen. Alles staat op en wij zijn klaar voor morgen. Sterker nog, wij kunnen niet wachten tot morgen! Daarom is het nu tijd om te gaan slapen. Slaap lekker, droom zacht, en tot morgen.